Düşün,sus ve unut!

Bir masumiyetin vardı onun da selasını verdiler geçen…
Ah yavrum,darağaçlarında tekmelendi altındaki sandalyen…
Heyhat ki dünyanın oyunu buydu,
Bebelere daha doğmadan biçilirdi patiska kefen…

Ah kınalı kuzu hakkı hayat tanımadılar sana,
Zandı onların ki;beden yaşarken ölüm yapışmazdı yakana
Ne bileceklerdi ki ruhun olmadan dünya zindan sana,
Ya erkektin ,ya kadın!
İnsan olmak fazla sana!

Yalandı dünya,yalandı her şey…
Bir tek doğrusu olmaz mıydı bu yalan gezegenin?
Bir tane örselenmemiş,bir tane pörsümemiş,bir tane saf duygusu?...
Dik durulamaz mıydı,her gelene eğilmeden boyun bükmeden dimdik!
Kendimiz kalamaz mıydık,solmadan,başka şeylerle dolmadan,
O,bu,şu olmadan…

Güvenemez miydik birbirimize?
Neydik ki biz,illa nefsin kölesi mutlaka iblisin yandaşı mı,
Elinden dilinden emin insanlar değil miydik?
İnsan değil miydik her şeyden önce,
Kardeş değil miydik önünde,sonunda, ortasında?

???
Sorular var beyninde biliyorum,

Ah yavrucağız işte bu soruların cevaplarında gizli senin imtihanın,

Ne yapayım diye sorma,niyetin temiz kalsın,gerisi boş bir sürü safsata..

Ya da...,

Ya da her şeyi boşver,üç eylem kalsın bohçanda,

En temizinden olan,en sen kalan,en dürüst kokan,

Ne mi?

Düşün,sus ve unut!