"Can"a 'dır bu yazı...

"Can" ,tuttu kalemimin elinden bu kez,

Koltuğa oturttu,"hadi bana bir şeyler yaz" dedi,

"Oturaklı olsun,tumturaklı değil...

Sözcükleri yudumlarken kezzaplar içir bana,

Ya da zakkumlardan bir demet olsun elimde,

Kanatsın bir ceraheti akıtır gibi,akıtsın bütün pasımı,isimi..."

Böyle dedi "can"...

Hem öyle dedi ki bu bir ricadan ötedeydi,cebrilik vardı biraz ya da bir kışkırtma vardı içinde bu emrinin,onu eleştiremeyeceğimi sanıyordu sanki,ona dair kötü bir şey söyleyemeyeceğimi,onun teline zarar verilmesinden korktuğumu ,üzerine titrediğimi sanıyordu...

Yanılıyordu...

Bir çok isteğini gerçekleştiriyordum malesef ama bu onu ,bu denli sevdiğimi göstermezdi ki...

Hem öyle yere göğe sığdırılmayacak cinsten de değildi ki canım neden korkmalıydım ki ona aleyhte yazmaktan...

"Can "istedin,evet sen istedin ben de yazıyorum hazır ol!!!

Şimdi yazıyorum,istediğin için, ama bilesin ki gönül okkasından hüznüm kanaya kanaya yazıyorum...

Gözlerimde billurlardan dağlar varken yazıyorum,

ve şimdi soruyorum sana "can"...

Neydi "ihanet" ?

Neydi nedeni?güzele,güzel olana bir çırpıda vurduğun ket?

Aklına gelen tek şey aldatmak mı?

İlla yol arkadaşının arkasından gayrı doğru işler çevirmenin adı mı ihanet?

Koca koca başlıklarla gazetelerin magazin köşelerinde ısrarla geçen bu sözcük, bu kadar kısır mıydı ey can sorarım!

Ah can bilmiyorsun ya da alasını biliyorsun ki,

O öyle mel'un bir söz ki ,ona bu kadarcık mana yüklemek;

Dağların koca azametini görmezden gelip onlara bir taş parçacığı muamelesi yapmak kadar haksızlıktır aslında...

"İhmal,ihanettir. "...

Böyle öğrenmemiş miydik hakikat gamzeden kitaplardan...

Hayati önem taşıyan işleri ihmal etmenin, ihanetinin ta kendisi olduğunu haykırmamış mıydık?

Ne olur ben yazarken bari sus,ben hiç ihanet etmedim deme,

Ettin" can" ettin,

Hem de kaç kez...

Kaç insan senin mü'min olamayışına takıldı,

Kaç insan sana hayran hayran baktı da teninden sıyrılıp O'nu göremedi,

Kaç insanın önündeki engel oldun,

Perdesi oldun hakkın hakikatin,

Oysa Mü'min bakılınca Allah'ı hatırlatanın ta kendisi değil miydi?

Şimdi ne diye bu eri büğrülükler?

Nedir her yaptığın hataya" ama" sözüğü ile başlayan bahaneler uydurmak...

Nedendir?

Ya da nereye kadardır kaçışın ey can!

Peygamberleri bile ürküten o mahkeme günündeki duruşmadan hiç kaçılır mı?

Kaç yolcu gördün ki yolu O'na varmayan?

Kaç vagonla yolculuk yaptın ki istasyona uğramayan?

Sorarım şimdi sana ey can?

Çok iyi birisin dediler geçen sana da vazifemi yapıyorum sandın,

Hayır "can" iyi olmak yetmiyor,iyilik yapmadıkça...

İnayet inmiyor Sen yalvarmadıkça...

Cennet kapısını açmıyor O'na kul olmayınca...

Ah "can "yaz dedin yazdım ama bil ki sözlerim bitmeden ben tükendim,

Okkamda daha çok mürekkepler var ama çok kan kaybettim...

Ne olur bırak şimdi beni,sana yeter bu;Islahını Allah'tan istedim...

...

(NOT:"can" yansımanın nefsine verdiği isimdir,nefsiyle birlikte nefsinize hitabın adıdır "can"..)