Karar verdim gitmeye...
Biletimi aldım,gideceğim yeri söyledim,trene bindim,13 numaralı koltuğa oturdum ve yolculuk başladı,hayretler içindeydim...
Yine yoldayım!
Aman Allah'ım!
Yine nereye???
"Bu ayaklar,bu beyin yine nereye götürüyorlar?" diye sordu kalbim..
Yine nereye dedi sırasıyla bütün uzuvlar...
Ben yine bilmiyorum dedim.
"Nasıl olur bu geminin kaptanı sen değil misin?"dediler.
Hayır dedim ben bir tayfayım,kaptan ne derse onu yaparım,
Nereye sevk ederse orda hayat bulurum,
Bazen sakin,dingin bir suda ılık bir rüzgardır yüzüme değen,
Bazense okyanusun ortasında fırtınalar kovalar yüreğimi...
Dünya gemisi kainat okyanusta yol alırken bir SEVK-İ İLAHİDİR HAYATIM!!!
Şimdi gidiyorum ya,
Kimbilir ne yağmurlara karışacak gözyaşlarım,
Ne gözyaşları yağmurlar yağdıracak?
Belki bir buluta bakıp tebessüm edeceğim,
Belki de tebessümlerimi bulutlar gölgeleyecek...
Ben bir tayfayım ve kaptan emretti,daha fazla sormayın ne olur,şimdi gidiyoruz,
şimdi yelkenler fora...
(Not:13 numaralı koltukla ayın 13'ünde sevk olunuyoruz,günlerden de cuma olaydı keşke...)
4 yorum:
Garip geldi bu yazı bana :S
Tamamıyla sevk-ilahi değil hayatımız, benim bildiğime göre..
Neyse sabah tekrar okuyum bari :)
hergun-since;
evet aslında iradi yapıyoruz yaptıklarımızı,yazının başında da;
"Karar verdim gitmeye...
Biletimi aldım,gideceğim yeri söyledim,trene bindim,13 numaralı koltuğa oturdum.."
gibi kendi irademle yaptıklarım yazılı ancak bazen bunca şeyi ben mi yaptım bu kadar yolu ben mi aldım diye hayret ediyorsunuz,sizi de yazılarınızdan seyyah olduğunuzu biliyoruz eminim size de olmuştur"ya dün nerdeydim bugün nerdeyim, bin yıl düşünsem buralara geleceğim aklıma gelmezdi" gibi cümleler..
İşte o zaman kader planında kurgulandığını anlıyorsunuz..
ben bunu sevk-i ilahi diye nitelendirdim,hayatımızı O'nun sevkiyle idame ediyoruz bu yüzden bu kelimeyi kullandım..
dua ile..
ırade kula verılen en buyuk nımet
tabı bılene
haklısın zehra,değerini bilmenin dışında iyi kullanmak da gerekiyor
kullananlardan olmak ümidi daim..
Yorum Gönder