Hoşgeldin bana!

Ayrılık nedir diye sordum bir edebiyatçıya...

Benim için irdelemesini istedim...

Ayırmak fiilinden ayrı diye isim olur önce dedi, sonra lık ekiyle türetirler onu,adı olur ayrılık...

Bana sorsan kenarlarından biri gurbet,biri yol olan dik üçgende hipotenüsün adıdır ayrılık...

Bilimler ne derse desin,

Ayrılık hüzün yamacında biten sabır tohumlarıdır...

Kalp acısının katışık hali...
Anadan,babadan bazen ağabeyden ayrılık…
Ya da Ankara’dan…
Bazen herkesten,her şeyden,
Ayrılmak zordur ,acıklı bir türkü misali,
Söyleyen kim bilinmez ama bu kez hicaz seçilmiş

İnleyen nameler var şimdi gönül yamacında
Çatık kaşlarımla hem dinliyor hem ağlıyorum,
Yüzümde buruk bir tebessüm!

Biliyorum kavuşmak için ayrılmak gerek,
Şimdi kaçmıyor,gitmiyorum aslında,ben vuslata gün sayılan şafaktayım şimdi,
Aaah ayrılıklara Dilbeste yüreğim…
Biz sılada da gurbetteyiz ya aslında ne çabuk hatırından çıktı ?
Faniye olan özlemin nedendir bu kadar?

O'ndan ayrı nice senedir yaşarsın da kaçında sızladı burnunun direği?

Kaçında aradın ah vuslat nerdesin?

Yandığın gecelerin,çatlayan şakakların,sızlayan yüreklerin var mıydı?

Seccadene dökülen kaç gözyaşıydı senin özlemin?
Yeryüzü kavuşma yeri değildi elbet...

Ayrılacaksın anadan da,babadan da,dosttan da...

Öyle yapmışlardı...

Sen de yapacaktın...

Ebedi kavuşmak için bugün ayrılık vakti!!!

Ey gönül sızlanma şimdi...

Gitmişlerdi...

Sen de gidecektin...

Ey ayrılık vurdun yine kıyılarıma...

Yine gönül sahilinde senden kalma dalgalar var şimdi...

Ey hasret yine hoşgeldin bana!

Hoşgeldin dert ortağım,

Hoşgeldin bana!!!...