Kara Tren Gecikmeli Değil miydi?

Saat 22 sıraları…
Dün gece Ankara,İzmir istikametinde yolculuğu süren tren Eskişehir’e girdikten kısa bir süre sonra gara varmadan aniden durur…
Yolculardan her biri,gara henüz varmamışken bu duruşun sebebini aramaktadır;
Kimi başka bir trene yol vermek için durmuştur der,kimi bir ses duyduğunu trenın bır yere çarpmış olabileceğini öne sürer,sessizce olayı çözmeye çalışanlar da vardır ancak hiç kimse gerçeğin farkına varamamıştır…
Ve biraz sonra tahmin edilemeyen durma sebebini açıklar görevli…
Olay bir intihar vakası…
Şahıs canına kastetmek için uzanmıştır raylara…
Beklemektedir kendi elleriyle hazırladığı sonunu...
Beklemektedir ölüm trenini...
Kondüktör otuz metre kala farkeder,işaret verir...
Frene basar ancak nafile,tren durduğunda şahıs yüz metre ötededir artık...
Ötelerde...
Dünyasının da ukbasının da üstünden geçmiştir tren...
Türküye inat gecikmemişti işte,gecikmemişti kara tren...
Paramparça bir ceset rayların üzerindedi artık…
Biraz evvel konuşan,belki bağırıp çağıran beden sus pus yatmaktadır şimdi…
Az evvelki hale inat bir sessizlik kaplamıştır her yeri..
Neydi yürekleri dağlayan bu görüntünün sebebi?
Belki işini kaybetmişti…
Ya da sevdiği terk etmişti ansızın,
Birilerine borçlanınca ödeyemeyen bir gariban da olabilirdi…
Kimbilir eziyet edeni mi vardı yoksa sırtından mı vurmuştu dost bildikleri…
Neydi derdi, niye çözememişti bilinmez
Ama belli ki yitirmişti manasını ondaki hayat mefhumu…
Yitirmişti kalbindeki imanı…
Belki içindeki vicdanı…
Ey benim günah işleyen kullarım Allah tan ümidizi kesmeyin nidasını …
Oysa onun için yüzü gülmemiş Peygamberi vardı
Gecelerce Rabbi ne bağışla diye yalvardığı Gül’ü vardı
Taif’te taşlananı,Uhud da kanı akıtılanı …
Doğduğunda bile ÜMMETİ ümmeti diyeni vardı…
Ebedi bir alemi vardı ki ne göz görmüş ne kulak işitmişti…
Cennetleri,köşkleri,sütten baldan ırmakları vardı…
VE O’nu bekleyen eşi benzeri olmayan bir Cemalullah vardı ki,
Talihsizliğin en acısıydı artık bu nokta…
Neleri kaybetmişti diye düşünürken hudut çizgileriydi artık bu varılan…
Paramparçaydı ya rayda,
İşte hayatı gibi,paramparça bir ötelere gidiyordu...
Ambulans sreni fonundaydı ölüm...
Savcı tutanağı kadar burkuktu yürekler,
47 yaşında ölen amcayla birlikte yola çıkmıştı vicdanlar...
Muhakemeye davet vardı...
Gerideydi artık şaşkın bakışlı yolcular...
Gerideydi her canlı...
Ah amca niye niye diye gece boyunca soranlar kalmıştı bir...
Ha bi de sadık dost; gözyaşıydı bu nameye tempo tutan...
...


Allah’ım sen böylesi ölümlerden hayatta olan tüm insanlığı muhafaza buyur,bizi razı olduğun ameli işlerken vefat ettir,en razı olduğun anda al ki canımızı ,ölümümüzün adı Sana kavuşmak olsun…
Dünyadayken bile dayanamazken ayrılığa, ebedi hasrete gark etme bizleri…Amin…

“Lezzetleri acılaştıran ölümü sıkça hatırlayınız”