Kur'an-ı Kerimle ilgili nükteler

KÖR DERVİŞİN KUR’AN’A BAKINCA GÖRMESİ

Yoksul dervişin biri, bir dervişin evine misafir oldu. Ev­de rahlenin üzerinde duran Kur'an'ı görünce şaşırdı. Çün­kü kör dervişten başka evde yaşayan kimse yoktu.

Kendi kendine: "Burada bu Kur'an'ın ne işi var? Bu kör adamdan başka burada kimse yok ki." diye düşündü. Bu düşünceden dolay; rahatsız oldu, fakat bir türlü sora­madı:

"İyisi mi sabredeyim belki bunun sebebini öğrenirim." dedi.

Bu düşünceyle yatıp uyudu. Gece yarısı bir Kur'an se­si duyunca uykusundan sıçrayıp uyandı ve gördüğü man­zara karşısında şaşırıp kaldı. Kör derviş Kur'an'ı önüne almış okuyordu. Dikkat etti, bir tek harfi bile yanlış değildi. Kör derviş okuduğu satırı parmağı ile takip ediyordu. Ar­tık dayanamayarak sordu:

"Kör olduğun hâlde Kur'an'ı böylesine yanlışsız nasıl okuyabiliyorsun? Parmağınla takip ettiğine göre mutlaka harfleri görüyor olmalısın." dedi.

Kör derviş gülümseyerek cevap verdi:

"Ey temiz kalpli insan bunda şaşacak ne var. Rabbül alemin istediği şeyi sebepli ya da sebepsiz yapamaz mı? Ben Kur'an okumayı çok seviyordum, fakat hafız değil­dim. Gözlerim de görmüyordu. Rabbime çok dua ettim. "Yarabbi Kur'an okuyacağım vakit gözlerime ışık ver, gözlerimi aç ki Kur'an'ı elime alıp okuyabileyim." dedim. Rabbim duamı kabul etti, ne zaman Kur'an'ı elime alsam Rabbim gözlerime nur verir, harfleri görürüm.[1]

---

[1] Mesnevi’deki Bütün Hikayeler, s:149